เพราะว่าไซริงซ์ดันโดนใส่ร้ายว่าขโมยอัญมณีของท่านเคาท์คนหนึ่งมาจนโดนล่า แล้วก็อดีตของ ‘ไซริงซ์’ อาจมีอะไรมากกว่าการเป็นแค่นักค้าอัญมณีด้วย กะจะอ่านแค่ตอนฟรี สรุปกดซื้อแมร้งทุกตอนล่าสุดเลย นางเอกคือฉลาด ทันคน รู้จักวางแผน ระวังทุกก้าวแต่ก็บ้าบิ่น ใจกล้า กล้าได้กล้าเสีย ละพระเอกร่างกลางคืนชอบพูดจาหยอกแบบกวนตีน นางเอกสวนกลับทุกดอก เจอแล้วคะคนที่จะเอาตะกร้อครอบปากแก

อั่ยต้าวหมาบ้าตอนกลางคืนมันคาบโซ่มาให้เขาถึงที่ 55555 ละพระเอกร่างกลางคืนมันแสบมาก ไว้ใจไม่ได้เลย หันหลังปุ๊ปมันจะแทงทันที ต่างจากร่างกลางวันสุด นุ่มนิ่มไปหมด โดนแกล้งก็เขินจนตัวแดง ไป ๆ มา ๆ จากไม่อยากยุ่งกับอีกฝ่าย กลับมีเหตุการณ์ให้ต้องลงเรือลำเดียวกันซะงั้น (5)

ไซริงซ์ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพระเอกเพราะ ‘พลังการรักษา’ ที่เธอมี ตามกฎหมายของจักรวรรดิถือเป็นความผิดร้ายแรงที่ต้องโทษประหารได้อยู่แล้ว แต่ก็ปล่อยให้พระเอกของเรื่องตายไม่ได้เช่นกัน เลยตัดสินใจรักษา ตกลงกับร่างกลางวันว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ทว่าร่างกลางคืนกลับโผล่มาหาเรื่องเธอเพราะจับพิรุธได้นี่สิ! (4)

ไซริงซ์ยังรู้อีกว่าไฮม์ดัลล์ที่เป็นลาสต์บอสคนนี้ เป็นชายที่มีบุคลิกภาพแตกแยกซึ่งเกิดจากเรื่องราวที่เคยเจอในอดีต กลางวันเป็นชายหนุ่มผู้สุภาพอ่อนโยน ขณะตกกลางคืนจะกลายเป็นหมาบ้าจอมวายร้าย ทำทุกอย่างเพื่อการแก้แค้น ซึ่ง 2 บุคลิกจะแยกจากกันและไม่ได้ใช้ความทรงจำร่วมกัน (3)

ซึ่งไฮม์ดัลล์เป็นพระเอกคนเดียวของเรื่องที่ไม่ได้ตกหลุมรักนางเอกเหมือนคนอื่น แต่ผูกติดด้วยความเคียดแค้น ย้อนความกลับไป นิยายเรื่องนี้มีทั้งหมด 2 เล่ม และความจริงมีนางเอก 2 คน แต่นางเอก 1 จะตายในเล่ม 1 และส่งผลให้พระเอกทั้งหลายหันไปหานางเอก 2 จนกลายเป็นโศกนาฏกรรมความรักตามเนื้อหาที่ปรากฎ (2)

#ฉันรักษาให้แค่ตัวร้ายเท่านั้นค่ะ ป้ายยา! 💉โดนตกเพราะลายเส้นแม่บราเธอร์ เข้าไปอ่านสนุกมากก นางเอกฉลาดเป็นกรดสุด ‘ไซริงซ์’ ใช้ชีวิตเป็นตัวประกอบในนิยายแนวโศกนาฏกรรมฮาเร็ม เป็นนักค้าอัญมณีที่มีพลังวิเศษคือพลังการรักษา ปกติรับรักษาแต่ผู้หญิง แต่วันนึงมีคนมาทิ้งผุชายไว้ให้ นั่นคือ ‘ไฮม์ดัลล์‘ หนึ่งในพระเอกและลาสบอสของเรื่อง (1)

ส่วนงานแปลบ่น ๆ ไปนิดนึง รู้สึกว่าเล่มหลังสำนวนดรอปลง รูปประโยคทื่อ มีหลุดอยู่จุดสองจุด อาจเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้รู้สึกช่วงเล่ม 3-4 มันเนือยด้วยมั้ง แอบเสียดาย ตัวอย่าง: x.com/panderrring/...

ส่วนเรื่องเลิฟไลน์เราแอบชอบไวป์ช่วงต้นมากกว่า ;—; ชอบหมาพระอาทิตย์สือจิ้น แต่อันนี้ก็ว่าไม่ได้เพราะเลิฟไลน์มันขยับตาม character growth คอนฟลิคสือจิ้นมันหนัก มันสร้างความเปลี่ยนแปลงให้ตัวละคร บางส่วนมันเลยเปลี่ยนไปด้วย ซึ่งก็ทำให้ทั้งคู่รักกันแบบ deeply กว่าเดิมมั่ก รีวิวเล่ม 1-2: x.com/panderrring/...

ส่วนปมอื่นของเรื่องอย่างพาร์ทของเหลียนจวินเราคิดมีจังหวะรวบรัดอยู่บ้างแต่ไม่แย่ หาทางลงดีไม่แพ้กัน แล้วก็ปมระบบ เดาทางได้เลยไม่ว้าวมาก 55555 แต่คิดว่าเขาหาเหตุผลรองรับในส่วนนี้โอเค แต่ก็ไม่เหนือความคาดหมายมากเท่าไหร่ โดยรวมเล่มที่ชอบคงเป็นเล่ม 1-2 เพราะมันมีความเฟรชของพล็อตที่ดูแปลกใหม่ อ่านงานมาสองเรื่องคิดว่าเป็นนักเขียนที่เคลียร์ประเด็น เคลียร์พล็อตโฮลดีอยู่นะ

พาร์ทที่ชอบสุดดันไม่ใช่เรื่องความรักของทั้งคู่แต่เป็นความสัมพันธ์ของพี่น้องตระกูลสือแฮะ มันบิดเบี้ยวมาตั้งแต่จุดเริ่มต้น ยุ่งเหยิงมาก จังหวะคลายปมพี่น้องตระกูลสือค่อนข้างลากยาว แต่ก็ชอบที่เขาละเอียดอ่อนไปกะมัน ไม่ได้แค่เขียนให้เคลียร์ปุ๊ปทุกอย่างแล้วจบ ให้อภัย มันเป็น trauma ขยะทางอารมณ์ที่ต้องใช้เวลาปลดล็อค เอาจิงก็แทบจะถือเป็น conflict หลักของตัวละครสือจิ้นเลย ซึ่งก็ไม่ได้เคลียร์ลวก ๆ