το φθινόπωρο, είχε τη συνήθεια να σκεπάζεται τα βράδια ρίχνοντας πάνω του μια πετσέτα θάλασσας. πίστευε πως έτσι θα καθυστερούσε την έλευση του χειμώνα

Χρωστούσα μια θάλασσα στον εαυτό μου

μα, φυσικά και συμφωνώ με τον εργοδότη μου αλλά μόνο όταν το θέμα μας είναι η αποδεκτή, εκ μέρους του, αύξηση του μισθού μου

*σου φτιάχνει ρυζόγαλο με κανέλλα* a love language

νομίζω πως θα το χρειαστώ αυτό *μαζεύει το σαγόνι του από κάτω, όταν την είδε για πρώτη φορά*

τίποτα καλύτερο από το τίποτα

αν εδώ είναι που δε γίνεται τίποτα, ε τότε να μείνω περισσότερο

μια ανάσα κενού

οι ανησυχίες σου, νοιάζονται για εσένα