این قسمت همه چیزش ناراحت‌کننده است، از پیش‌بینی آینده که از ایران و از ترک و از تازیان نژادی پدید آید اندر میان زیان کسان از پی سود خویش بجویند و دین اندر آرند پیش تا آخرین توصیه‌اش به برادرش که تو را ای برادر تن آباد باد دل شاه ایران به تو شاد باد دو دیده ز شاه جهان برمدار فدی کن تن خویش در کارزار

آخ آخ قلبم هزار تیکه میشه هر بار به این بخش میرسم. بعد تاریخش رو که میرم میخونم از ساسانیان کینه به دل میگیرم که باعث این بلا شدن.