Wat Benjamin en Lacis met poreus in hun stuk over Napels bedoelden tendeert, via 't vergruizen, 't gebrokene, 't graduele, 't corpusculaire, naar massa: van meer 't verhard gesloten indivudalisme 👇in 't Noorden naar meer 't zacht vloeiende (wezenloze) van spontaan open gemeenschapzin in 't Zuiden.

Of: ontwikkeld en rijk is verhard, letterlijk: hun wegen en huizen zijn van steen en beton. De glimmende gladde gebouwen zijn verre van poreus: marmer. Armoe is kwetsbaar en bieden minder weerstand: huizen zijn niet stevig en vallen makkelijker uit elkaar, hun wegen zijn zanderig of van latriet. .