Tvær sjukrabílaferðir, tvær adrenalinsprautur, tveir steraskammtar búnir og annar á leiðini. Frá og með kvöldinu í kvöld erum við orðin hnetulaust heimili. 😢😢

Var að leggjast uppí rúm. Og þá langar mig allt í einu geðveikt að fá mér eitthvað að borða. Story of my life.

Það er annað foreldri, en við erum reyndar að fara að færa litla yfir í annað herbergi því hann er alltaf að vakna við okkur. Er svona 70% viss um að hann muni vakna sjaldnar eftir það. Ef ekki verður næsta skref að ég gisti annars staðar í nokkrar nætur.

Hann borðar 3 máltíðir á dag. Hélt einmitt að þetta myndi byrja að lagast þegar hann væri farin að borða. En neibb.

Hilmir er 7 mánaða. Hann vaknar 2-3x á nóttu til að drekka. Ég er að reyna að minnka það því ég þrái svefn. Ef ég reyni að sleppa því að gefa honum þá TRYLLIST hann. Rólega barnið sem grætur varla, sofnar i eigin rúmi og alltaf brosandi. Gjörsamlega tryllist. Mig langar bara í svefn.

Overwhelmed. Hef ekki haft neinn tima til að sinna fyrirtækinu mínu síðustu vikur. Er í námi til að gera betur og er að sjá hvað ég er þeð allt niður um mig varðandi markaðssetningu og þarf að gera SVO MIKIÐ til að koma þessu í lag og veit ekki hvar ég á að byrja.

Vá eg var svo þreytt í morgun að ég fékk kallinn til að skutla eldri á leikskólan þótt það myndi þýða að hann yrði smá seinn í vinnu. Ég bara gat ekki. Núna sit ég í kósý galla uppí sófa að læra….ekki einu sinni búin að bursta tennurnar. Ekki búin að fara á æfingu þessa vikuna. Er bara og þreytt.

Samhryggist 💛💛💛 Vert að minna á þetta og að minna sjálfa sig á.

Va hvað ég væri til í að upplifa það!! Hvernig er það? Hvernig liður manni?

Ekki alveg viss um að ég skilji þetta allt. En klárlega eitthvað sem ég þyrfti að kynna mér betur