mijmeringen intussen de ene na de andere illusie onder het gezin weg. Ooit gevlucht uit de DDR leerde het in het Westen bescheiden welstand kennen, terwijl de vader, als buitenechtelijk kind geboren in armoe, zich als ingenieur opwerkte. Vreugde bracht dat niet. Als huistiran kortwiekte hij zijn

vrouw, zijn zoon en zijn dochter. Hij sloeg, legde hun in alles zijn wil op, vernederde en verachtte hen – ook al moest koste wat kost de schijn van het ‘echte gezin’ dat hij in zijn jeugd niet had gekend worden hoog gehouden. In haar monoloog registreert de (zoals alle personages) naamloze dochter