ฟิคตอนนี้ปิดไว้ค่ะ อ่านได้อีกทีคือวันที่ 22 ม.ค. 2568 และวันเทศกาลอื่นๆ ค่ะ

มือของหุ่นยนต์อุชิจิมะจับมือของเขาแล้วยคดเอาไว้แน่น ทั้งยังลุกขึ้นนั่งจนโออิคาวะเซล้มลงนั่งทับท่อนล่างของอีกฝ่าย เขาเผลอสบถเสียงดังทำท่าจะลุกขึ้นตั้งตัว แต่ก็ถูกพยุงให้นั่งบนตักโดยอุชิวากะตาสีฟ้าไปซะแล้ว "โออิคาวะ นายกลิ่นหอมจังนะ"

นดวงตาภายในเผยออกมาเป็นสีฟ้าซึ่งสะท้อนรูปโออิคาวะอยู่ข้างใน เขาโล่งใจ อย่างน้อยก็เป็นไปดังคาด ถึงทั้งตัวจะเป็นอุชิวากะที่มีตาสีฟ้าและล่อนจ้อน แต่ก็ไม่ใช่อุชิวากะจริงๆ เสียหน่อย โออิคาวะเข้าข้างตัวเอง ถึงจะสบายใจไปเปราะหนึ่ง แต่ให้มาประกอบกิจกับหุ่นที่น่าตาเป็นคนรู้จักก็จะเป็นเขาเองเนี่ยแหละที่รู้สึกผิด แต่ไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อไป มือที่กำลังจับกรอบตาของอีกฝ่สยก็ถูกริบเอาไว้

แล้วมือก็ทึ้งผมขึ้นจนมันเสยให้เห็นหน้าผากมน ทบกับกรอบหน้าคมเข้มแล้วยิ่งดูดีเข้าไปอีก โออิคาวะกลืนน้ำลายอีกครั้ง ปากก็เผยอออก โอเค เรื่องผมอาจจะชอบทรงนี้ที่อยู่บนหน้าของอุชิจิมะก็ได้ แต่เขาชอบตาสีฟ้าไม่ผิดแน่ ! คิดดังนั้นมือทั้งคู่ก็พุ่งเข้าไปเบิกตาทั้งสองข้างออก

เป็นใบหน้าและร่างกายของอุชิจิมะ วากะโทชิ ที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าเขา ทั้งเนื้อตัวไร้ผ้าผ่อนปกปิดทำเอา 'ผู้ใช้งาน' กระดากจนต้องหาอะไรมาบัง 'ครั้งเดียว' ครั้งเดียวเองที่โออิคาวะเผลอตัวไปนอนกับเจ้าวัวนั่น ...แต่ก็เป็นครั้งเดียวที่จำไม่ลืมเหมือนกัน ไม่สิ! อย่างน้อยมันก็ไม่ต้องเป๊ะทุกกระเบียดนิ้วอย่างนี้ไหม นักกีฬาระดับประเทศตีกับตัวเอง มือก็มุ่งไปรั้งผมของอีกฝ่ายขึ้น

มวลกล้ามเนื้อถูกเพิ่มขึ้นจนสูงใหญ่ เค้าโคร้งหน้าชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ผมสังเคราะห์สีน้ำตาค่อยๆ ยาวออกมาเป็นทรงตัดแต่งที่ได้รับการประมวลมาจากความชอบของโออิคาวะ น นี่มัน เจ้าตัวกลืนน้ำลายหนืดลงคอ เขาจ้อง 'คน' ที่นอนหลับตาอยู่อย่างตะลึง แน่ล่ะ แน่ล่ะ ความหลงใหลทางเพศของฉันเองก็ไม่พ้นหมอนี่สินะ

"NB1308 ลงทะเบียนผู้ใช้งาน" จบคำของมนุษย์ ผิวของหุ่นยนต์ก๋เรืองแสงเบาๆ ลักษณะเป็นไปตามขั้นตอนในหนังสือที่บอกว่า หุ่นยนต์กำลังดึงข้อมูลความหลงใหลทางเพศจากสมองของผู้ใช้งานมาสร้างเป็นรูปลักษณ์ของตน ใช่ ทางเพศ หุ่นยนต์ตัวนี้คือเซ็กส์ทอยแบบไฮเทคที่โออิคาวะซื้อมา... พักเดียวเท่านั้น รูปร่างของมันก็ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงจนโออิคาวะที่รอคอยด้วยความตื่นตาตื่นใจได้แต่อ้าปากค้าง

แต่ท้ายที่สุดความพยายามของนักกีฬาระดับประเทศก็เป็นผล หุ่นยนต์ซึ่งบรรจุโคลนของสมองเขาเอาไว้ยังครบสามสิบสองดี เจ้าตัวยิ้มออกมาทั้งยังเอนหลังลงกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน มือทั้งสองหยิบหนังสือขึ้นมาดูขั้นตอนเปิดใช้งานต่อ

เริ่มด้วยการแสกนสมองของเขาเอง โออิคาวะเนื่องจากมีโคลนข้อมูลสมองของตนเองเก็บเอาไว้ในอุปกรณ์เมมโมรี่จิ๋วจึงสามารถข้ามขั้นตอนไปยังการโอนถ่ายข้อมูลได้เลย ในหนังสือเขียนวิธีการเปิดส่วนหัวของหุ่นยนต์เพื่อเสียบเมมโมรี่และการประกอบกลับเอาไว้อย่าง เพียงแต่เมื่อได้ลองทำจริงๆ โออิคาวะก็บ่นออกเสียงมาดังๆ ว่ายากบ้างล่ะไม่ก็เหนื่อยแล้วบ้างล่ะ

โออิคาวะล้วงมือเข้าไปด้านหลังผ้ารอง ควานหาครู่หนึ่งก็ดึงมือออกมาพร้อมกับหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งจ่าหน้าปกว่าด้วยวิธีการใช้งานและข้อตกลง ไม่รอช้ามือสวยๆ ก็รูดผ่านหน้าหนังสืไปหยุดที่วิธีการใช้งาน ดวงตาสีเข้มไล่อ่านเรียงตัวอักษรมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้วทำตามทุกกระบวนการ