ลงกลางพื้นห้องหรู เจ้าตัวคิดวิธีแกะกล่องโดยไม่ใช้คัตเตอร์มีคมตั้งนานจนแล้วจนรอดกล่องก็อยู่ในสภาพที่เขาใช้มือเปิดมันออกมา หุ่นยนต์ขนาดคนจริงถูกเรียงไว้ในผ้ารองสีแดงสดอย่างเรียบร้อย เนื้อสัมผัสที่ผ่านปลายนิ้วให้ความรู้สึกเหมือนลูบพลาสติกที่เย็น ๆ แม้มีความสากผิวที่ต่างไป

#อุชิโอย 3p 🔞 นวัตกรรมด้านนิวโรเทคกำลังเฟื่องฟูซะจนเทคโนโลยีก้าวกระโดดไปถึงขั้นมีคนสั่งหุ่นยนต์ได้ด้วยการคิด แน่นอนว่าความรู้แตกแขนงออกไปในทุกตลาดไม่ว่าจะเป็นการแพทย์ การเมือง หรือเรื่องอย่างว่า เสียงคนส่งพัสดุกดกริ่งเรียกให้โออิคาวะ โทรุบรรจงแสตป์รับของ เขาวางกล่องใบใหญ่เท่าคน

ลอยด์กัดฟัน เขาไม่มั่นใจว่าตนเองมาอยู่ที่ใดและได้อย่างไร แต่ความทรหดของเขาพาให้เจ้าตัวกัดฟันค่อย ๆ คลำที่ทางเพื่อหาหนทาง จนมือที่หนาวจนจะแข็งให้ได้สัมผัสเข้ากับบางสิ่งที่ผิดแปลกไปจากพื้นหินและน้ำขัง มันคือเนื้อลื่น ๆ ที่เมื่อแตะโนก็ให้ต้องชักมือหนีอย่างหวั่นเกรง ลอยด์นึกไม่ออกว่าสิ่งตรงหน้าคืออะไรนอกจากสัตว์ทะเลที่กระโดดขึ้นมาอาศัยในถ้ำใต้น้ำไร้อากาศหายใจนี่ แต่ตัวอะไรกันที่จะมาอยู่ที่นี่แบบนี้

. . . เปลือกตาเปิดออกรับความมืดมิด ลอยด์ไม่แน่ใจว่าเขาลืมต่อยู่จนกระทั่งใช้มือคลำดวงตาของตนเอง รอบข้างของเขามองไม่เห็นอะไรสักอย่าง สัมผัสได้แต่ตัวเองนั่งอยู่บนพื้นหินกับท่อหายใจเปลือย ๆ ที่เสียบอยู่คาปากของเขา ร่างของเขาสั่นสะท้านด้วยความหนาวถึงจะไม่มีลมเย็นโชยผ่านแต่ก็ปฆิเสธความโหดร้ายของสภาพตอนนี้ไม่ได้ ตอนนี้เขามีเพียงชุดดำน้ำเท่านั้นที่ปกคลุมกายเอาไว้

ในดวงตาของเขาสะท้อนภาพหนวดปลาหมึกยักษ์สีเข้มที่กวัดไกวแผ่ร่างจนใหญ่มโหฬาร ลอยด์หยุดหายใจ เห็นทีครั้งนี้อาจถึงคราวกลับไปหาคุณปู่แล้ว ไม่ทันที่เขาจะได้กระพริบตา ทั้งร่างก็ถูกรัดแน่นจนชุดดำน้ำปริแตกและรั่วไหล เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินคือแรงระเบิดของถังออกซิเจนที่โดนกระชากทึ้งออกก่อนที่เจ้าตัวจะหมดสติไปอย่าสมบูรณ์

เท้าของนายทหารเรือที่เหยียบลงบนผืนทรายแต่สัมผัสกลับนิ่มลื่นไม่ร่วนแต่อย่างใด ลอยด์สะอึก ถึงจะไม่กล้าก้มลงมอง แต่ดวงตาก็ค่อย ๆ เห็นพื้นทรายที่ค่อย ๆ เปลี่ยนสีจนเข้มขึ้นเป็นสีทะมึนทึง พื้นตรงที่เขาเหยียบก็ขยับออกเร็วจนเขาตัวเซถอยออกห่างจนวิสัยการมองเห็นเผยสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

แต่โชคดีไม่มีหนที่สอง ครั้งนี้เข่ไม่มั่นใจเลยว่าเชือกนำทางที่อยู่ในมือของเขาจะพาเขาขึ้นสู่ผิวน้ำพ้นเงื้อมมือของอสูรกายตนนี้ไปได้ ลอยด์ก้าวเดินอย่างระมัดระวัง ภายใต้เสื้อของเขาเก็บซ่อนหลักฐานชิ้นเลฌกชิ้นน้อยเอาไว้ ทั้งอย่างอื่นก็ซ่อนหลบสายตาเอาไว้เพื่อรอการกลับมา เขาพาร่างออกมายืนในที่โล่งกำลังจะกระตุกเชือกเพื่อสังสัญญาณ แต่คำยืนยันความไม่แน่ใจก่อนหน้านี้มาไวกว่าที่คิด

ปกติแล้วไม่แปลกใจนักหากมีนักดำน้ำสักคนที่กลับขึ้นไปไม่ได้ ด้วยอุปกรณ์ซังกะบวยนี่การขนของติดไม้ติดมือขึ้นไปได้นับว้าปาฏิหาริย์นัก ลอยด์จึงไม่กังวลเท่าไรกับการหาข้ออ้างกับพวกโจรสลัด แต่สิ่งที่น่ากังวลจริงๆ คือ ตัวเขาองจะรอดกลับขึ้นไปได้หรือไม่ อสูรกายในทะเลลึก รอบล่าสุดที่ลอยด์เจอพวกเขาเสียกำลังคนไปสองกับขาอีกข้างของโจรสลัดผู้หนึ่ง ยังดีที่ตัวเขารอดกลับมาได้

ดวงตามองเรื่องประหลาดตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ ความเงียบใต้ผืนน้ำดูจะดังขึ้นกว่าปกติ ในหัวของชายหนุ่มปรากฎความหวาดกลัวหลากหลายรูปแบบ แต่เขาไม่อยากตีโพยตีพายจนสติกระเจิง ลอยด์มุ่งหน้าสำรวจต่อไปทั้งพยายามอยู่ในที่แคบเพื่อหลบหลีกสัตว์ใหญ่ที่อาจจะเอาตัวของคู่หูไป เขาเคลื่อนกายเชื่องช้า ที่ขอบตามองเห็นแต่ความมืด สถานการณ์กดดันพาให้เขาต้องรีบร้อน ทั้งเก็บกู้ทั้งหลบหลีกโจรสลัดที่เหลือ

ลอยด์ขมวดคิ้ว เขาใช้เวลาเป็นปี ๆ อยู่บนเรือร่วมกินร่วมนอนกับคนพวกนี้ยิมรับเเลยว่าก็มีรู้สึกผิดบ้าง แต่เขาเองก็ไม่ลังเลที่จะหันกลับไปหาเพื่อลงมือปลิดชีพอีกฝ่าย เพียงแต่ว่าทันทีที่เขาเงื้อแชลงขึ้นจนสุดสายตาแล้วก็เห็นเพียงซากเรือและความมืดมิดที่แสงไฟส่องไม่ถึง หายไปไหนแล้ว... ปกติการค้นซากเรือจะไม่แยกไปคนเดียวเด็ดขาด แต่สิ่งที่เหลืออยู่ตรงหน้าของลอยด์คือปลายเชือกนำทางที่ขาดวิ่น