ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าอ่ะคุนตอง อยู่ดีๆกลายเป็นอดีตไร้เต้อท่านหนึ่งโดยไม่รู้ตัว ฮื่อออ
หมั่นไส้คนซึน 🙄🙄
เร้กๆของน้องเดกับคัตจัง 🥺🤏🏻💕💕
จิงงง มีแฟนเมื่อไหร่คัตเดโดนเราอวดแฟนกลับแน่ 🫵🏻🫵🏻
"สุขสันต์วันเกิดเดกุ" "อ๋า วันเกิดผมสินะ" "ไอ้เนิร์ดเน่า" "คัตจังจูบอีก" "พอแล้ว!" - FIN -
อิซึคุผละตัวออกจากอ้อมกอดอุ่น ยกมือทั้งสองข้างขึ้นประครองใบหน้าคัตสึกิไว้มั่น ดวงตาสองคู่ที่เต็มไปด้วยไอรักสบประสานกัน จวบจนคุณเจ้าของวันเกิดเป็นฝ่ายโน้มตัวประทับจูบลงบนกลีบปากหยัก ไม่มีการรุกน้ำใด ๆ จากทั้งสองฝ่าย มีเพียงสัมผัสอ่อนนุ่มแตะเข้าหากันเบา ๆ ดั่งคำมั่นสัญญาว่าจะมีกันตลอดไป โดยความสุขที่โหยหา จะโอบล้อมเป็นโซ่คล้องผูกเราไว้ด้วยกัน
"คัตจัง" "อะไร" "ผมขอของขวัญอีกได้มั้ย" "แกอยากได้อะไรล่ะ" "ผมอยากเห็นคัตจังมีความสุข อยากอยู่กับคัตจังไปนาน ๆ อยากให้เราอยู่ด้วยกันตลอดไป ถ้าผมขอทั้งหมดนี่ คัตจังจะให้ผมได้มั้ย" "อืม" "จริงนะ" "ฉันจะอยู่กับแก" "ตลอดไปใช่มั้ย" "ตลอดไป" "คัตจังอย่าโกหกผมนะ" "เออ"
"แฮ่ก แฮ่ก คะ คัตจัง" "หื้ม" "ยังเหลืออีกทีนึงนะครับ อย่าลืมสิ" "อื้ม" ตอบรับกลับไปก่อนจะทิ้งรอยจูบสุดท้ายลงบนปลายคางสวยซึ่งมีคราบน้ำเคลือบใสทิ้งไว้จากจูบแสนดูดดื่มเมื่อครู่ คัตสึกิกระชับกอดให้แน่นขึ้นจนไม่เหลือช่องว่าง หลังจากที่อิซึคุโน้มตัวเข้ามาสวมกอดเขาไว้ ปลายคางของคนตัวเล็กวางลงบนบ่ากว้าง ขณะเดียวกันฝ่ามือหนาก็ยกขึ้นลูบเส้นผมนุ่มไปมาเบา ๆ
สัมผัสนุ่มนวลที่มอบให้กันในครั้งก่อน ๆ กลายเป็นความร้อนแรงเมื่อเขารุกล้ำเข้าไปฉกชิมความหอมหวาน ยิ่งอีกฝ่ายยินดียอมให้เขาลิ้มรสชาติ ความต้องการก็ยิ่งมากขึ้นเป็นทวีคูน กดจูบหนัก ๆ ลงบนปากนุ่ม ขบเม้มไปมาราวกำลังเสพติดและโหยหา ลุ่มหลงมัวเมาไปกับรสชาติแสนเย้ายวนจนไม่อาจหยุดยั้งการกระทำอันพึงพอใจนี้ กระทั่งอิซึคุครางท้วงในลำคอ นั่นจึงทำให้คัตสึกิกลั้นใจ ยอมถอนจูบปล่อยดอกไม้หอมให้เป็นอิสระ