"ไว้สักวันฉันจะพาเธอไปดูก็แล้วกันนะ" พอได้ยินอย่างนั้น เจ้าหมาส้มก็หูหางทิพย์ชี้ นัยน์ตาเป็นประกายพราวระยับ "วันไหนดี พรุ่งนี้เลยไหม!?" "เธอนี่นะ" จงหลีว่า คล้ายอ่อนใจ แต่ก็ยังคงยิ้มอ่อนโยน "เธอมีงานไม่ใช่หรือ ฉันเองก็ด้วย ไว้ค่อยหาวันที่ว่างตรงกันทั้งคู่อีกทีก็แล้วกัน" "คร้า---บ" ไชลด์ครางออกมาอย่างเสียไม่ได้ หูหางที่ไม่ได้มีอยู่จริงลู่ตกทันใด [+]

"แต่ว่า" "ครับ?" "มีอีกที่หนึ่ง นั่นอาจนับเป็นบ้านหลังแรกของฉันได้ แต่ทุกวันนี้มันไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว" "บ้านหลังนั้น บนที่ราบกุยหลี" ไม่มีความเศร้าเจือปนอยู่ในน้ำเสียง ไร้ซึ่งแววโศกร้าวราน เป็นเพียงการหวนคำนึง และเล่าถึงด้วยอาลัยรักเท่านั้น ชั่วชีวิตนี้อาแจ็กซ์อาจไม่สามารถเข้าใจห้วงอารมณ์ของอดีตราชาได้ทั้งหมด แต่เขารู้ว่าตนทำอะไรได้บ้าง เขาสวมกอดคนรักเอาไว้แนบแน่น [+]