"ก็ไปหาเอาเองดิ!!" "ว้าย!!อีเบส!!?--เบาเบ๊าา!!" ไม่นานจากห้องที่เงียบตอนนี้น่าจะเสียงดังเพราะคนทั้งคู่นี่ซะแล้ว หลิวกรี๊ดเสียงสูงปกป้องโทรศัพท์ยิ่งชีพยื้อยุดฉุดกระชาก ยังไงก็ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาด!! ไวเท่าความคิดแรก เมื่อรู้ว่าไม่สามารถสู้แรงควายไอเบสได้ก็คือ.. 'เปรี้ยงง!!' ไอโฟนรุ่นเก่าแก่ดึกดำบรรพ์ที่อยู่กันมานาน ถูกโยนข้ามหัวอีกฝ่ายตกลงพื้นจนหน้าจอแตกละเอียดภายในสามวิ

(1 บาทก็จะเขียนไว้อยู่ดี🫵65555) "มองหาอะไรมึง!? เดี๊ยะๆๆ" เห็นว่าเพื่อนมองด้วยหางตาเลยวีนเสียงสูงใส่ไป พร้อมทำท่าจะตบด้วยหน้าตาเอาเรื่องอีกรอบ "ก็มันเห็นหน้าจอพอดีป้ะ!" "..." พอตอนโดนขอโทรศัพท์ก็เงียบไปแปปนึงแล้วจึงยักไหล่ทำท่าแสร้งติดรำคาญยกมือบอกปัด "โอ๊ยย อะไรของมึง เดี๋ยวงานโสตก็อัพลงละ" ใครจะบอกว่าแอบซูมตอนมันเด้งเป้ากับโปรยยิ้มวะ อยากได้ก็มาแย่งเอง

: ว้ายยยยย งั้นหนุจองบทนางร้าย

📲 : ’มาหลังเวทีหน่อยดิ’ ไอสั*เ*รตะไลเบสค้างค่าห้อง156บาท ส่งข้อความถึงคุณ พอเห็นแชทเด้งขณะกำลังจะเอาวิดีโอที่วงมันเล่นจบลงสตอรี่ มือเบสวงก็ทักมาทันที เลยละไอจีไว้ก่อนแล้วหอบข้าวของไปหลังเวทีแทน พอสต๊าฟถามก็ชี้ไปที่วงเพื่อน ก่อนจะเดินสับๆเข้ามาวางของไว้บนโต๊ะ เอ่ยชมพี่ปุกกับออมสินเสร็จก็ “แงะ คิดถึงกูจนทนไม่ไหวเลย?“ เดินมาแซวพร้อมตีแขนไปป้าบนึงเบาๆ ”เก่งอะ“

: ทันที

: อยากผมยาวก้ใส่วิกเอา ขอยาวเท่านิกกี้มินาจ

: จริงค่าา โนฉีดยาา😍

: อ่ยยยิ ไม่ยอมๆๆ พี่ปุกจะทำแบบนี้กับหยิงเล็กไม่ได้นะคะ!? แล้วหนุจะเล่นบาร์บี้กับใคร

: เทอผมสั้นคือเริ่ดนะ

: บ้านฉันอยู่แถวพรานนกแล้วมันเป็นลาดไป