เมิ่งซินถังต่อให้รู้สึกผิดหวังก็ยังอยากสานต่อโปรเจคให้สำเร็จ คุณหมอเสิ่นมีบาดแผลและตั้งคำถามมากมายว่าการเป็นหมอต่อไปมันถูกรึเปล่า ทั้งคู่มีข้อกังขาในทางที่ตัวเองเลือก แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่คิดจะทิ้งมันไป เป็นนิยายที่จังหวะเดินเรื่องเนิบนาบแต่นุ่มลึก แค่สื่อผ่านการกระทำก็อุ่นวาบในใจ ชอบความที่ทั้งคู่โทรหากันอัปเดตชีวิตสัพเพเหระ ท้อเรื่องงานบ้างอะไรบ้าง บอกคิดถึงกันง่ายๆ แบบไม่ต้องซับซ้อน

ชอบแบบบรรยายไม่หมด รู้สึกว่าคุณซู่ซู่ทิ้งร่องรอยเอาไว้อีกแล้ว เหมือนได้กลิ่นสวนดอกไม้ของคุณหมอลอยมาตามลม TvT ท่อนนึงที่ชอบมากคือตอนที่ซินถังบอกว่า “ฉันตอนอายุ 23 อาจไม่ชอบนายตอนอายุ 20 นายตอนอายุ 15 ก็ไม่แน่ว่าจะชอบฉันในตอนอายุ 18” คุณหมอก็เสริมว่า ประสบการณ์ต่างๆ ที่หล่อหลอมพวกเค้ามาทำให้เวลาที่ได้พบกัน ณ ตอนนี้เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว ชีวิตก็คงต้องการเท่านี้แหละเนอะ