“ขอบคุณครับ” ใบหน้าใต้หน้ากากอนามัยยกยิ้มให้ด้วยความขอบคุณแล้วรับหูฟังมาไว้ในมือ ”กระเป๋าคุณหนักอยู่นะครับเนี่ย แบกของเยอะจัง“ เขาพูดติดตลก แอบรู้สึกว่ามันหนักเกินไปสำหรับแผ่นหลังเล็ก ๆ ของคนตรงหน้า “เดี๋ยวผมถือกระเป๋าให้เป็นการตอบแทนนะ” พันแสงชี้อักษรย่อโรงเรียนบนเครื่องแบบนักเรียนของตน ”เราน่าจะลงที่เดียวกัน“

เพียงฝันละล่ำละลักมองคนตรงหน้า เมื่ออีกฝ่ายเสนอจะช่วยถือกระเป๋าให้ แต่แล้วสายตาเลื่อนอ่านอักษรย่อโรงเรียน เป็นคนจากโรงเรียนเครือเดียวกันนี่เอง เห็นแบบนั้นพลันพยักหน้าตอบกลับเบา ๆ “ลงที่เดียวกันเลยค่ะ” “แต่ว่าถือให้จะดีหรอคะ มันหนักนะ” “คือหนู.. เกรงใจอะค่ะ” เธอยกยิ้มติดท้ายประโยค ท่าทางดูเกรงอกเกรงใจไม่น้อย บวกกับเห็นดาวบนเสื้ออีกคนแล้วเหมือนว่าจะเป็นรุ่นพี่อีกด้วย