#สภานักเรียน67_TPN ระยะเวลาการโหวตจนถึง 20.00 น. และจะประกาศผลในช่วง 20.30 น. สามารถโหวตได้ที่รูปใต้รีพลาย โหวตโดยการกดหัวใจ

#สภานักเรียน67_TPN 🚨27 ก.ค. นี้พร้อมกาเบอร์ 1 หรือยัง‼️ 🥇เหนื่อยก็พัก ไม่รักก็พอ ไม่อยากรอใครรักก็พักมาเข้าคูหา กาเบอร์ 1 🥇 💔พรรคนี้โดนเล่นกับใจ — เตมีรักษ์ ห้วงสกาว 📌วันที่ 27 กค 67 เวลา 18.00 - 20.00 น. ขอเป็นเบอร์ 1 ในใจเธอนะครับ เข้าคูหา อย่าลืมกาเบอร์ 1 เบอร์ 1 นะครับ นะจั้บ นะคะ นะค้า 🐶🥇🥇🥇

(ขอบคุณที่เล่นด้วยเช่นกันนะคะ พี่พันแสงใจดีมากเลย เค้า🥺✨ ไว้จะมาเล่นด้วยอีกนะคะ!)

เมื่อกระเป๋าถูกส่งคืน เพียงฝันจึงชะงักหยุดเดินไปครู่ หัวเราะเล็กน้อยกับคำบอกของพันแสง ก่อนรับกระเป๋ากลับมาสะพายหลังดังเดิม พอได้สะพายเองอีกที กระเป๋าของเธอมันหนักจริงอย่างว่านั่นแล.. “ขอบคุณนะคะที่ช่วยถือของให้” เด็กสาวเผยรอยยิ้มกว้าง ยกมือไหว้ขอบคุณตามท้าย “เอาไว้คราวหน้าหนูเลี้ยงขนมขอบคุณพี่อีกที” “เจอกันใหม่นะคะพี่พันแสง” เพียงฝันโบกมือส่งให้คนตรงหน้า

#สภานักเรียน67_TPN 📢 มาแล้วกับ " พรรคนี้หล่อไม่ไหว 😎 " พรรคของคนหน้าตาดี เหมาะกับชาวเทวารัณย์ที่มีแต่คนหน้าตาดี 🔥 อย่าได้ลีลา อย่าได้ลังเลใจ อย่าได้คิดเยอะแยะให้ปวดหัวหรือวุ่นวายใจ 🗓️ วันที่ 27 กค. 67 นี้ เดินเข้าคูหาตั้งแต่เวลา 18.00 - 20.00 น. หยิบปากกา แล้วกาเบอร์ 2 เพื่อเพิ่มชีวิตให้สุขสันต์กว่าเดิม 🔥 กาเบอร์ 2 เท่านั้น 📢 เบอร์ 2 2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣

: น่ารักก ยิ้มแฉ่งแข่งกับพี่หลามปะคะ🦈

เพียงฝันเดินตามพันแสงไปติด ๆ แล้วปล่อยมือจากชายเสื้อไปเมื่อต้องแตะสแกนบัตรผ่าน “แบบนี้นี่เอง” พร้อมพยักหน้าเชิงว่ารับรู้ “ส่วนหนู ปกติแล้วขึ้นรถไฟฟ้าเหมือนกันค่ะ” เธอตอบขณะยกบัตรในมือขึ้นมาแตะสแกน, รอจนเครื่องกั้นเปิดทางผ่าน จึงจะเดินไปหาคนยืนรอ และพูดเสริมระหว่างพากันเดินไปต่อตามทาง “รถเมล์ก็พอขึ้นบ้างนะ แต่จะเป็นขากลับหลังเลิกเรียนซะส่วนใหญ่น่ะค่ะ”

[Facebook] ( :ใบงานไม่บังคับเข้าร่วม เป็นกิจกรรมเสริมสตอรี่สนุกๆ :เข้าร่วมได้ทั้งเทวารันย์และนงพะงา เนื่องจากครูทั้งสองโรงเรียนสั่งใบงานร่วมกันนะคะ ใบงานอยู่ในเมนชั่นค่ะ ) kan Kankrao: รู้แล้วว่าวันนี้ในคาบลืมอะไร ~ ลืมสั่งงานนี่เอง รบกวนนักเรียนทุกคนที่เห็น ส่งชีทรายวิชาชีววิทยาให้เพื่อน ๆ ด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ ♥ รักนักเรียนทุกคน

“ว่าแต่พี่พันแสงขึ้นรถไฟฟ้ามาโรงเรียนเป็นประจำเลยหรอคะ” เธอชวนพูดคุยไปเรื่อยเปื่อย ไม่รีบร้อน

เพียงฝันจับชายเสื้อเขาไว้มั่น เดินตามกันออกมายังนอกขบวนรถไฟฟ้า อีกมือกระชับบัตรเอาไว้ไม่ให้หล่นไประหว่างฝ่าฝูงชน “พันแสง..” เธอทวนชื่อนั้นเสียงแผ่ว ก่อนจะบอกชื่อของตนด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร “หนูชื่อเพียงฝันค่ะ จะเรียกฝันก็ได้นะ” แม้จะพ้นจากฝูงชนพลุกพล่าน ก็ยังคงจับชายเสื้อไว้ไม่ปล่อยมือ ราวว่ากลัวจะโดนขโมยกระเป๋าจริงอย่างไรอย่างนั้น (+)