ในวิชาศิลปะการเขียนของม. เพื่อนสนิทเราถูกติว่า “สำนวนนมเนย” หลังจากนั้นเพื่อนก็ทรอม่ากับการเขียนไปพักใหญ่ self-doubt กับตัวเอง กับงานอดิเรกที่เคยรักนักหนา เรื่องนั้นทำให้เราย้ำเตือนตัวเองว่า เราจะไม่ดัดหรือบอกให้ผู้เรียนแก้สำนวนของตัวเอง ถ้าแนะให้แก้ก็เพราะใช้ซับซ้อนไป จำเจไป หรือไม่เหมาะกับบริบท/setting ประมาณนั้นพอ เราแค่อยากเห็นคนยังเขียนได้อย่างมีความสุข 🫠