น่ารักมาก มีคนพยายามเขย่ง 555555555555555555555555

รอเพ้ดไฟนอลเสด ไปไซโคดีกว่า

เค้าเป้นกระจก

หาคนสานฝัน ใครดีนะ /จับคุณชินมองกระจก

เค้าก็เดาอย่างหลังแน่เรยค่ะ ยื่นๆให้เลยเหมือนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ แต่จริงๆสารภาพรักอะไรงี้ หมอมูก็ซื่อๆ ความรู้สึกช้า ค่อยๆประมวลผลถึง เอ๊ะ เมื่อกี้นี้สารภาพรักเหรอครับ แล้วคุณหัวหน้าพยักหน้าเบาๆหน้านิ่งๆ หันไปเงียบๆแต่หูแดงอะไรงี้

นีตติ้งถักตุ๊กตาได้ค่ะๆ ทำพวงกุญแจอันเร้กๆอะไรงี้ก่ะน่ารักก

'ผมไม่เคยถักเลยแฮะ แต่ถ้ามีหัวหน้าทีมสอนผมก็อยากลองดูครับ' คุณหมอพยักหน้าแล้วเริ่มคิดอย่างจริงจัง 'มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกครับ ไว้คราวหน้าผมจะสอนนะ' 'ขอบคุณมากครับ ! งี้ผมต้องเลี้ยงข้าวคุณซักสามมื้อแล้วสิ' 'แค่มื้อเดียวก็เกินพอแล้วครับ' —ขอตัดฉับ กินข้าวด้วยกัน นัดสอนถัก ถักผ้าพันคอคู่ รักกันค่ะ จบ จุ้บเบ

'ขอบคุณครับ !' คุณหมอมูพอเห็นอีกคนยอมตอบรับสักทีก็เดินไปที่ประตู รอหังหน้าทีมจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วไปกินข้าวพร้อมกัน ระหว่างเดินตรงทางเดินก็ชวนคุยเล่นกันบ้าง 'ไว้คุณหัวหน้าทีมอวดของที่เคยถักไว้ให้ผมดูบ้างสิครับ' 'ก็ถ้าคุณหมอโอเค...ก็ได้ครับ' 'ผมโอเคอยู่แล้วสิครับ ผมยืนมองหัวหน้าทีมถัดได้ทั้งวันเลยล่ะครับ' 'คุณหมออยากลองถักเองดูบ้างไหมครับ ?'

'ได้เลยครับ ไว้ถ้าทำเสร็จแล้วผมจะเอาไปให้นะ' หมอมูยิ้มร่ากว่าเก่า ดูสว่างกว่าไฟในห้องนี้ซะอีก 'ขอบคุณมากนะครับคุณหัวหน้าทีมชิน ! งั้นเดี๋ยวผมเลี้ยงข้าวตอบแทนละกันนะครับ' แฮรยังที่กำลังจะเก็บของก็ส่ายหัวใส่ 'ไม่เป็นไรครับ ผมอยากทำให้' หมอมูโบกมือปัด ๆ 'ไม่เป็นไรได้ไงครับ ให้ผมเลี้ยงเถอะนะครับ ถือซะว่าเป็นค่าที่มากินข้าวกับผมก็ได้ นะครับ ?' ชินแฮรยังยืนคิดสักพักก็พยักหน้า 'ก็ได้ครับ'

เง้ย เค้านึกถึงตุ๊กตาที่มีหมอฟันชอบแจกเวลาเด็กๆมาทำฟันแล้วไม่ร้องไห้เลยค่ะ แบบน้องๆมาทำฟันเสร็จหมอมูจะให้ตุ๊กตาที่ถักโดยแฟนตัวเองน่ารักๆให้เป็นกำลังใจเด็กๆอะไรงี้ ใจฟุฟู