Það er svo grillað að vera að hafa áhyggjur af lúsétnum ELDISfiski og aðbúnaði SLÁTURdýra þegar markmiðið er alltaf að drepa dýrin. Er það skárra í samviskuna að vera góð við dýrin aaaalveg þangað til við drepum þau og étum þau? Þetta meikar auðvitað ekkert sens.

Auðvitað skiptir það máli. Það skiptir engu hvort ætlunin er að éta dýr eða grafa það eftir langa ævi. Það er aldrei í lagi að fara illa með dýr.