แต่เขาก็มักจะเผลอหลับข้างนอกอยู่เป็นประจำอย่างเช่นคืนนี้ "พี่ว่าเขาหลับรึยัง?" "นายอยากรู้ก็ลงไปสิ" "กล้าพูด ตัวเองแทบจะกระโจนเข้าหาเขาตั้งแต่อยู่ในปราสาทแล้วด้วยซ้ำ ใจกากว่ะ" "คนขี้เขินอย่างนายที่ไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันกันห้ะ ซากุระ" "เหอะ ก็แล้วใครมันจะไปอยากมองหน้าเห่ยๆของไอ้คนเฉิ่มๆตลอดทางแบบพี่ล่ะวะ อุเมมิยะ"

คนโตกว่ายกยิ้ม อุเมะมองลงไปยังคนด้านล่างที่กำลังหลับอย่างสบายใจ เขาบินลงไปอยู่ด้านข้างชายหนุ่มและช้อนตัวของโทกาเมะขึ้น ก่อนจะพาไปนอนที่เตียงดีๆและก้มตัวลงไปจูบหน้าผากสวยของคนที่กำลังหลับฝันดี ตามด้วยซากุระที่ก้มลงจูบตรงข้างแก้มนิ่มด้วยใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะผละออกอย่างรวดเร็ว "ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนนายก็ยังขี้เขินเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" "แค่กับเจ้านี่เถอะ!!!"