ถึงจะนั่งสู้ลมมาแค่ไหนแต่อากาศอบอ้าวกับแดดตอนบ่ายก็ทำใกล้ชิดเหงื่อชุ่มหลังได้อยู่ดี เขาพยักหน้า ลงจากรถสวยยืนกระพริบตาถี่ๆเพราะตาแห้งอยู่พักหนึ่งหน้าทางเข้าระหว่างรอคนนำเที่ยว จากข้างนอกมองเข้าไปเห็นคนหลังเคาท์เตอร์ ต่างฝ่ายต่างมอง รอจังหวะเขาเปิดประตูเข้าไป ใกล้ชิดทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนจัดทรงผมที่ปัดเป๋แยู่ตรงนั้น ..กดดันจัง รอคนเคยมาเข้าไปก่อนดีกว่า..
ได้ยินว่าจะได้ไปคาเฟ่แมวคนรับบทนั่งซ้อนท้ายก็ยิ้มชัดเจนกว่าเก่า หามุมคร่อมขึ้นนั่งเบาหลังมือจับรางท้ายรถ นึกชมทั้งรถทั้งคนว่าแสนจะเท่อยู่ในหัว ถึงจะไม่ได้ชอบการขับรถ แต่มันก็ชวนให้นึกอยากเท่บ้างขึ้นมาเหมือนกันตามประสาเด็กผู้ชาย “ไว้เราไปหัดขับบ้าง” ท่าทางเหมือนหมาอีกตัวที่นิ่งกว่าแต่หูตั้งหางส่ายกับการไปเที่ยวอยู่เงียบๆ “เรียบร้อยครับ” เขาให้สัญญาณนั่งเข้าที่
เขาอ่านข้อความประจวบกับที่เดินสะพายกระเป๋าลงจากคอนโดมาเจอจุดรวมสายตาของคนแถวนั้น เจ้าตัวจะรู้ไหมว่าทั้งรถทั้งหมวกเด่นขนาดไหน “ฮัสค์ครับ” หากไม่ใช่เพราะปอยผมสีคุ้นตาบางส่วนพ้นขอบหมวกกันน็อคออกมา เขาคงไม่ทักอย่างมั่นใจแบบนั้น สีหน้าแปลกใจอยู่เล็กน้อยตอนที่มองรถ “เราเพิ่งรู้ว่าฮัสค์ขับมอเตอร์ไซค์ได้” น้ำเสียงติดหัวเราะเล็กๆ “You’re cool”
: โอะ..น้องน่ากอดจัง
(เอ็นดูอีกเยอะๆๆๆ)
: น้องน่ารักไหมครับ