Vanderbeke in 1990 debuteerde, nooit worden. Het gezin zit te wachten op de vader, die met goed nieuws van een promotie thuis moet komen. Maar het wordt almaar later en de mosselen verpieteren. De vertelster, die in één lange ademtocht ruim honderd bladzijden aan het woord is, trekt met haar

mijmeringen intussen de ene na de andere illusie onder het gezin weg. Ooit gevlucht uit de DDR leerde het in het Westen bescheiden welstand kennen, terwijl de vader, als buitenechtelijk kind geboren in armoe, zich als ingenieur opwerkte. Vreugde bracht dat niet. Als huistiran kortwiekte hij zijn