Gelezen. De verschillende vertellers (ook dingen tot aan een boterham toe) zijn wel aardig, maar het is ook een beetje een gimmick. Het verhaal zelf heeft niet al te veel om het lijf. Niet echt een noodzakelijk boek. Helaas.

Ik geloof zo’n bericht niet. Maar waar ik meer moeite mee heb: ‘Als ze slikt maakt haar adamsappel een sprong.’ Het is niet onmogelijk, maar apart is het wel: een vrouw met adamsappel. Maar wordt dit om nog iets anders benoemd dan om zo’n cliché op te roepen? Ik wil het niet meer weten.

Een ingelaste nieuwsuitzending met bericht van de premier. Dat in natuurlijk - we hebben Rutte gezien in de begindagen van de pandemie. Maar dit bericht? Wetenschappers weten het niet zeker, als er meer nieuws is hoort u en tot die tijd niet in paniek raken, hoor. Yeah, right.

Lezen kan niet anders dan met een ‘willing suspension of disbelief’: je moet als lezer je aan de fictie overgeven. Wie telkens denkt: ja, maar dat kan niet, kan geen boek lezen. De schrijver moet mij echter wel verleiden mee te willen gaan met het verhaal.

Wij lezers weten het niet en Eekhout wil het ons graag vertellen. En drijft daarmee een flinke wig tussen de beleving van het personage en mij als lezer. Onderaan deze eerste pagina concludeer ik al: ze kan niet schrijven. Maar het wordt nog veel erger.

Eekhout schrijft echt klungelig, want dit is niet het enige, zie de laatste alinea. Die toevoeging om welk stripboek het gaat, klopt voor geen meter. Personage Nicolas wéét dit en zou dit nooit denken.

Schrijven vanuit een kinderperspectief is hachelijk. Anne Eekhout kiest voor het ik-perspectief van een achtjarige, maar overtuigend is het niet. ‘…, wordt de lucht om mij heen zwaar om in te ademen.’ Al op de eerste pagina dringt de taal van de schrijfster voor die van het personage.

Wat maakt een boek goed? Goede plot? Interessante ideeën? Stijl? Personages? Alles natuurlijk. Maar ik geloof dat ik het meest gegrepen word door een goede vertelstem. Of direct het boek uitgejaagd wanneer het helemaal misgaat. Een voorbeeld. 🧵

Het ligt aan mij, dat weet ik ook wel, maar waarom is het tegenovergestelde van ‘voorkeur’ niet ‘nakeur’? Uit: Wij zijn licht van Gerda Blees #thanslezende

Gebaseerd op historische gebeurtenissen, zoals de getorpedeerde Gustloff, een schip met ruim 10.000 evacués. Aangrijpend verhaal, verteld vanuit verschillende personages. Maar veel diepgang krijgen die personages niet, waardoor het verhaal ook wat tam blijft.