Wij lezers weten het niet en Eekhout wil het ons graag vertellen. En drijft daarmee een flinke wig tussen de beleving van het personage en mij als lezer. Onderaan deze eerste pagina concludeer ik al: ze kan niet schrijven. Maar het wordt nog veel erger.

Lezen kan niet anders dan met een ‘willing suspension of disbelief’: je moet als lezer je aan de fictie overgeven. Wie telkens denkt: ja, maar dat kan niet, kan geen boek lezen. De schrijver moet mij echter wel verleiden mee te willen gaan met het verhaal.