2/درست شده، سعی می‌کنم با روتین زندگی و حتی فعالیت توی فضای مجازی آروم بگیرم اما انگار نفسم تنگه، انگار یه تیکه قلبم دیگه نیست، مستند میبینم، زبان میخونم، موزیک گوش میدم هر کاری می‌کنم این نفسم برگرده اما فایده‌ای نداره، نمی‌دونم تا کی ادامه داره، تجربه از دست دادن آدم اینقدر نزدیک نداشتم 3/

3/ وقتی خبرش رو برادرم بهم داد سر کلاس بودم، دنیا دور سرم می‌چرخید، با اینکه منتظر بودم اما بازم نمی‌تونستم جلوی گریه و فریاد زدنم رو تو خیابون بگیرم، موضوع اینه اونایی که ایران هستند انگار از نظر روحی از ما بهترند، این کثافت غربت و تبعید اجباری گاهی چه دردی داره