"เพราะถ้ายืดเยื้อกว่านี้คนเล่าจะเผลอหลับเองเอาน่ะสิ" "อ้าว แหม คุยกันมาตั้งนาน นึกว่ารู้แล้วซะอีก ฉันชื่อซาคากิ อุริว เป็นคนน้องน่ะ"
เป็นอีกวันที่ยังคงออกมาเดินเตร็ดเตร่ในเมืองแม้จะเป็นวันหยุด ส่วนหนึ่งก็เพราะซื้อขนมปังจากร้านโปรดอย่างซาโบเท็นเรียบร้อยดีแล้ว แถมกำลังอุ้มเป็นถุงไปเดินกินไปอีกด้วย คอยสอดส่องชาวเมือง แม้ว่าวันนี้จะไม่ใช่เวรของหน่วยจิโกคุก็ตาม เพราะคนเดือดร้อนใช่ว่าจะสามารถรอรับการช่วยเหลือตามตารางเวลาได้ตลอด "..." คิดถูกแล้วจริง ๆ ที่แวะดู อย่างน้อยก็ได้ช่วยพาคุณยายข้ามถนนแหละนะ
นิทานก่อนนอนพี่เซริวสนุกจัง อยากฟังอีกอ่ะ👀 ชอบมากเรื่องผีก่อนนอน
"ใช่...ซะที่ไหนล่ะ เป็นของเหลวที่เหม็นคาวสุด ๆ ไปเลยต่างหาก เหมือนตอนที่ซัดหน้ากันแล้วเผลอกัดลิ้นตัวเองน่ะ" "แน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นขวัญกระเจิงเลยแหละน้า ไหนจะยังเงาตะคุ่มประหลาดที่ลอยโฉบไปโฉบมานั่นอีก เหยียบคันเร่งแทบไม่ทันแน่ะ" "เอาล่ะ- ตำนานเมืองจบเพียงเท่านี้ ถึงเวลาเข้านอนแล้ว ส่วนน้ำหวานนั่นค่อยกินตอนเช้าแล้วกันนะโทมิยามะ"
"แล้วก็นะ... ตอนที่ผู้ชายคนนั้นจอดรถทิ้งไว้บนสะพานน่ะ พอเจ้าตัวเปิดกระป๋องเบียร์ของตัวเองทำท่าจะนั่งดื่มซึมซับบรรยากาศซักหน่อย กลายเป็นว่าของเหลวในนั้นดันไม่ใช่เบียร์ แต่เป็น...."
เพียงหันไปสบตาน้องชายก็รู้ความหมายถึงสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการสื่อ กำปั้นทุบมือเรียบเรียงเรื่องเล่าทันที "นอนดึกจะทำให้ผิวเสียนะรู้มั้ย แต่ถ้าพวกเธอนอนไม่หลับล่ะก็..." "เคยได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับสะพานคารุอิซาวะในจังหวัดนางาโนะรึเปล่า?" "ว่ากันว่าที่นั่นน่ะ เป็นเส้นทางเดินสำหรับผีและวิญญาณ เคยมีผู้ชายคนนึงเผลอละเมิดป้ายห้าม ไปจอดรถทิ้งเอาไว้แถมยังทำเสียงดัง แล้วก็โดนหลอกหัวโกร๋นเลยนะเออ"
ไหน ๆ พรุ่งนี้ก็ยังเป็นวันหยุดทั้งที เวลานี้คงจะยังมีคนนอนไม่หลับอยู่อีกมาก ถึงได้ส่งสัญญาณไปให้พี่ชายที่อยู่ไม่ไกล "..." เล่านิทานก่อนนอนสักหน่อยสิ เรื่องลี้ลับน่าจะทำให้คนยอมหลับตาห่มผ้าได้โดยไวนะ @mizuiroryu.bsky.social
“ ยินดีต้อนรับทุกคนเลยนะเออ ! มากันไวสุด ๆ เลยนี่นา ! ”
