چون نشان گم کرد و دل ار سِرِّ خویش آگاه شد جان و دل در بی‌نشانی با فنا هم‌خانه شد عشق آمد گفت: خونِ تو بخواهم ریختن دل که این بشنود حالی از پیِ شکرانه شد “عطار”

به به عالی بود 🌺🍃👌