แม้ฟังเพียงผิวเผินจะไม่ใช่ประโยคที่รุนแรงอะไรขนาดนั้น แต่กับคนที่ต้องรวบรวมความกล้าในการเข้าไปคุยกลับเป็นประโยคที่ฟังแล้วสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก ไทยยังคงนั่งฟุบหน้าลงกับหัวเข่าตัวเองอยู่อย่างนั้นโดยข้างกายมีไม้ค้ำตั้งอยู่ ใบหน้าเปื้อนน้ำตาสภาพดูไม่ได้จนต้องยกมือขึ้นมาเช็ดเป็นระยะๆ

เป็นเวลาเดียวกับที่เด็กชายข้างบ้านกลับมาจากการซื้อของกินยามดึก วันนี้เขาได้โรตีของโปรดมาหลายห่อ น่ากินเสียจนอดใจรอถึงบ้านไม่ไหว ชั่วขณะอารมณ์ดีก็พลันเห็นคนคุ้นตานั่งชันเข่าซบ ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไรหรือมีน้ำตาหรือไม่ แต่คิดว่าคงไม่มช่เรื่องดีเท่าไหร่ " พี่ไทย " รอจนอีกคนเงยหน้าเขาจึงโบกมือส่งให้ " ตี๋นั่งด้วยได้มั้ย "