28 ліпеня. 2024-ы год. Мне сорамна за тое, што я фактычна званітоўваю свае праблемы ў белага сябра. Мне сорамна. Але так, быццам бы, лягчэй. Марго. 31 годзік.
Божабожабожа, як жа мне хочацца старую добрую Nokia 😭 Я шчыра думала, што ўжо перахварэла гэты момант, калі мне хочацца тэлефон з кнопкамі ў той час, калі ёсць сэнсарны, але не. Гэтае жаданне вярнулася і накрыла мяне цалкам 😭
Паглядзелі толькі што "Мост у Тэрабітыю". Я, як заўсёды, ледзь не выю ў галасіну. Крылаты плача, але ціха і амаль незаўважна. Сын на балючых момантах паварочваецца да нас спінай... А калі фільм скончыўся, ўвесь заліўся слязамі. Маю душу проста раздзярбанілі...
Воооой, у нас увесь твой ютуб у планах! І, магчыма, Крылаты ўжо і паглядзеў 😁 Той выпадак, калі можна знайсці ў цябе ўсё, што толькі можа зацікавіць, і не важна, ці табе 11, ці 31 😂❤️
Кахаць — гэта калі твой каханы каханы глядзіць @vozhyk.bsky.social і рагоча ў галасінушку, а ты рагочаш праз тое, што ён рагоча і праз тое, што ведаеш, што з Вожыкам не рагатаць — не рэальна.
— У вас цыгарэты ёсць? — Так, ёсць) Вам якія? — Ну, не ведаю... "гэтыя" ёсць? — Менавіта "гэтых" няма, але ёсць падобныя, тыпу "гэтых" і "гэтых". — Ну, не... А якія яшчэ ёсць? — *пералічвае ЎСЕ цыгарэты, якія ёсць у наяўнасці* — *маўчыць* А якія яшчэ? — Гэта ўсё. — УСЁ?!?
Ну, і, вядома нататнікі. Мае будучыя сонныя дзённікі ✨🌙 Можна больш не хвалявацца, што мне не хопіць месца для сонных нататак :) Яны максімальна ўтульныя, цёплыя і лямпавыя, і тут дакладна не толькі любоў, але і натхненне — з першага позірку ❤️🔥
У пакоі сына знайшла сваё прыстанне цудоўная "Кусь-Кусяндра". Сама яшчэ не чытала, толькі зазірнула на старонку-другую і гэтага хапіла, каб выклікаць у мяне трошкі хвалявальныя, але прыемныя пачуцці. Зразумела, што мая "Кусяндра" вырываецца часцей, чым трэба...
